Od swojego poprzednika różnił się głównie działem o większym kalibrze i nową trzyosobową wieżą.
Nowe czołgi zaczęły trafiać do jednostek pancernych w połowie 1944. Początkowo otrzymywały je jednostki gwardyjskie. W miarę rozwoju produkcji, następowała stopniowa wymiana sprzętu w innych oddziałach.
Całkowite wycofanie modelu T-34/76, z jednostek radzieckich, nastąpiło w marcu 1945. W 1945 T-34/85 zaczęły wypierać poprzedni model tego czołgu także z jednostek polskich, czechosłowackich i innych. W krajach tych stał się on podstawowym typem czołgu.
Po wojnie był eksportowany do wielu krajów świata. Brał udział w wielu konfliktach zbrojnych, np. wojnie koreańskiej, wietnamskiej, wojnach na Bliskim Wschodzie. W Europie po raz ostatni T-34/85 zostały użyte w walce w czasie wojny w Bośni w latach 1992-1995. W uzbrojeniu niektórych krajów znajdują się do dziś.
Po zakończeniu wojny czołgi T-34/85 znajdowały się początkowo na uzbrojeniu samodzielnych pułków czołgów Wojska Polskiego. Od 1949 r. były one zasadniczym typem czołgu dywizji pancernych i zmechanizowanych. Po wprowadzeniu nowych typów czołgów, od drugiej połowy lat 50-tych, przesuwano je stopniowo najpierw do dywizji II rzutu, a następnie do dywizji skadrowanych i rezerwowych, gdzie pełniły rolę czołgów bezpośredniego wsparcia piechoty.
Z uzbrojenia WP wycofano je dopiero w 1986 r. w ramach procesu redukcji Wojska Polskiego brały udział między innymi w wydarzeniach w Poznaniu w 1956 roku.
Dostępne są 3 takie same czołgi.
Obecnie nasze zbiory muzealne liczą już ok. 300 zabytkowych pojazdów oraz setki rekwizytów.
Copyright © 2024 Muzeum Motoryzacji i Techniki